İngiliz sinemacı ve müzisyen Elizabeth Sankey, sinema tarihindeki  cadılar üzerine bir kolajla başlıyor filmine. Sayısız filmin parçalarından oluşan bu kurguya Sankey’nin sesi eşlik ediyor. Tarih boyunca farklı hikâye anlatımlarında kurallara uymayan kadınların nasıl temsil  edildiği ve cezalandırıldığına dair tezleri kendi hikâyesiyle birleştiriyor yönetmen. Çocukluk ve ilk gençlik yıllarından başlayarak bir cadı olmaktan hem nasıl korktuğunu hem de buna duyduğu ilgi ve özlemi paylaşıyor bizimle. Ardından, Sankey’nin hayat hikâyesinin en çarpıcı kısmına da geliyoruz; doğum sonrası depresyon. Oğlunu dünyaya getirdiği dönemde başlayan ve kendine zarar verme gibi sonuçları olan ağır depresyonu ancak benzer şeyleri deneyimlemiş kadınlarla kurduğu dostluk sayesinde aşan Sankey, kadınların toplum tarafından annelik performanslarına göre yargılanmasını ele alıyor. Bu kişisel hikâye, sağlık sektöründe kadınlara açılan alan, modern tıbbın cadı avlarıyla ilişkisi ve gerek edebiyat gerekse sinemadaki kadın temsilleriyle kesişiyor.